بیـــدِ مَجنــــون
تحقیر میشدم که تُــــــــو قد جهان شدی تُــــــــو را از دستـــــــــــ دادم، آی آدمهــــــــــــای بعد از تُـــــــــــو تُـــــو را از دستــــــ دادم، تُـــــــو چه خواهی کرد بعد از مَـ ـ ـ ـ ـن؟ تُُــــــــــو را از دستـــــــ …، دادم از همین زخم استـــــــ؛ می‌بینی؟ تُــــــــــــو را از یـــــــــاد خواهَــــــم برد کم‌کم، بارهـــــا گفتـــــــم بیـــــــا، برگـــــــرد، با هــــم گاه…، با هــــم راه…، با هـــــم…، آه! /مژگان عباسلو/ تـابــــــــ ِمـان ?ہ شـکـسـتــــــــــ نقطه پایان ِ تمام ِ حرفــــــــ های دنیاس . یاد تُـــــــــــــــو می افتم! بیخودی خندیدیم که بگوییم دلی خوش داریم بیخودی حرفـــــ زدیم که بگوییم زبان هم داریم و قفس هامان را زود زود رنگـــــ زدیم و نشستیم لبـــــ رود و به آبـــــ سنگـــــ زدیم ما به هر دیواری آینه بخشیدیم که تصور بکنیم یکـــــ نفر با ما هستـــــ ما زمان را دیدیم خسته در ثانیه ها باز با خود گفتیم شبـــــ زیبایی هستـــــ! بیخودی پرسه زدیم صبحمان شبـــــ بشود بیخودی حرص زدیم سهممان کم نشود ما خدا را با خود سر دعوا بردیم و قسم ها خوردیم ما به هم بد کردیم ما به هم بد گفتیم بیخودی داد زدیم که بگوییم توانا هستیم بیخودی پرسیدیم حال همدیگر را که بگوییم محبتـــــ داریم بیخودی ترسیدیم از بیان غم خود و تصور کردیم که شهامتـــــ داریم ما حقیقتـــــ ها را زیر پا له کردیم و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم روی هر حادثه ای حرفی از پول زدیم از شما می پرسم ما که را گول زدیم ؟!
با روح بغض کرده ی مـــــــن آشنا شـدی
سرما گرفته بود دو دست مرا که تُــــــــو
در این دو قطب یخ زده آتشفشان شـدی
و مــــــــن تمام وسعت خود را دعا شدم
شاید تُو مستجاب شوی ، ناگهان شدی!
روح مــــــــــرا سکونــــ عجیبی گرفته بود
دریا شدی و بـاد شدی ، بادبـــــان شدی
تسخیر کرده بود مــــــــرا دستهای خاکـــ
تُــــــــــــو آمدی و بال مـرا آسمان شدی
تاریکـــــــ بود دخمه ی بختــــم کــه آمدی
تنها ترین ستاره ی این کهکــشان شــدی
چیزی نداشتــم همه از دستــــــ رفته بود
اما برای مــن ، تُـــــو زمین و زمان شـدی
فرقی نمی کند که به هم میرسیم یـــا ..
در سینه ام برای ابد جـــــــــاودان شدی
رضا اربعین
چه کوچکــــــــــ می‌نماید پیش تُــــــو غــــــم‌های بعد از تُـــــــــــو
چه خواهم کرد بی تُـــــــــــو با چه خواهـــــم‌های بعد از تُــــــــــو؟
دهــــــــانش را نمــــــی‌بندند مرهـــــــم‌هــــــای بعد از تُـــــــــــو
به خود کی مــی‌رسم اما به کــــــم‌کــــــم‌های بعد از تُـــــــــــــو؟
مرا دور از تُـــــــــو خواهد کشتــــــ «با هم»های بعد از تُـــــــــــــو
از تـابــــــــ افـتـادیـم
تـوے ِ تـابـــــــ تـابــــــــ عـبـاسـے ِ خـدا
یکهو
هـمـگـے بـے تـابــــــــ شـدیـم
مَـ ـ ـ ـ ـ ـ ـن پر از نقطه چیـ . . . . . ـن ِ تُــــــــــــــو شده ام
و هنوز اما . . وقتی به خُودَم فکر می کنم حتی
و مَـ ـ ـ ـ ـ ـ ـن شکــــــــ دارم که . .
نکند دلِ مَـ ـ ـ ـ ـ ـ ـن یکـــــــ غلط ِ دستوریست؟!
با کدام حادثه تُـــــــــــو را از دلِ خود پاکـــــــــ کنم؟!
| Design By : Pars Skin |
پُشتــــِ این بـُغض ، بیــــدی لَرزان نِشَستِه .. کــــه خیـــال میکَــــرد، بـــا این بـــادهــــا نِمیلَــــرزَد .. .
